Pages

maandag 27 april 2009

Waar mensen samen komen, daar gebeurt iets..



Goed, we hadden een geweldige blogbioscoop en daarna had onze Change Agent alweer nieuwe plannen: de echte afsluiting en start van 23 dingen in Overijssel.

Het team staat, we zijn enthousiast en nu moeten we nog op zoek naar ons eigen verhaal.
Ofwel: "Wat willen wij nu eigenlijk oplossen? Waarom willen wij meer met 23dingen? Wat is onze drijfveer, wat willen we bereiken, waar zit onze pijn en waar zit ons plezier, wat is onze droom?"

In dat licht vind ik het wel bijzonder dat ik vorige week tijdens het diner na Ugame Ulearn nog even mocht horen hoe Helene Blowers nu na 3 jaar een andere route heeft genomen na 23 dingen om zichzelf te blijven stretchen en vernieuwen. Dat terwijl ik haar presentatie al zo bijzonder inspirerend vond.

Haar focus ligt op het zoeken en vinden van passie in de mensen om je heen en dat kunnen gebruiken in het werk dat je doet en daarnaast in het zorgen dat je ook af en toe dingen in je werk doet die net buiten je comfort zone vallen. Daarmee zorg je dat je het spannend houdt en dat je je natuurlijke passie kunt gebruiken als energie tijdens en voor je werk.

Daarnaast moest ik de hele tijd bij het lezen van de blogpost van Mark denken aan een oude werkgever die altijd riep, bij een opduikende hickup: "We kennen hier geen problemen, wel uitdagingen!"

In dat licht zie ik dus een aantal uitdagingen aan mijn en onze horizon verschijnen:
  • Onze klanten zijn onze uitdaging
  • Onze collega's zijn een uitdaging
  • Onze bazen vormen een uitdaging
  • Wij zijn onze grootste uitdaging zelf

Een aantal van mijn eerdere eigen observaties vind je hier, hier en hier terug.

Het onderliggende thema bij Ugame Ulearn (Ja Mark, je hebt inderdaad een bijzondere dag en inspirerende mensen gemist) was bij de internationale sprekers "Finding the Phoenix". De feniks die in staat was steeds weer opnieuw uit zijn eigen as herboren te worden. Daar ligt, naar mijn idee, onze grootste uitdaging: herrijzen uit onze eigen as om daarmee nog beter, nog mooier en nog verser weer verder te gaan. Totdat we het weer nodig vinden om eenzelfde cyclus door te maken.

Wanneer ik denk aan het stretchen van onszelf zie ik daar inderdaad een uitdaging liggen voor onszelf: durven we wel net buiten onze comfortzone te gaan? Durven we die slag te maken om onze persoonlijke passie mee te nemen in ons werk? Is een gepassioneerde muziekbibliothecaris gewoonweg niet net iets beter in zijn vak dan een technisch sterke maar minder muziekgefascineerde bibliothecaris? Zijn de web2.0 voorlopers niet gewoon heel erg gepassioneerd en daarmee ook niet gewoon de meest uitgelezen groep om passie over te brengen of om ruimte te krijgen passie te creëren?

Ik denk niet zozeer dat onze bazen alleen maar onze uitdaging zijn. Waarschijnlijk zien zij ons nog veel meer als een uitdaging: hoe houden we dat stelletje ongeregelde web2.0 wiebelaars in toom? Daar ligt onze uitdaging: Ze vragen om een kans om 'te doen, te leren, fouten te maken en daarna gepassioneerd met ideeën te komen'. Voor mij persoonlijk ligt de uitdaging in het dan ook oppakken van die handschoen en met mijn eigen passie op zoek te gaan naar focus voor onze klanten, onze doelgroepen en onze collega's.

Ligt er een uitdaging bij onze collega's? JA! Natuurlijk! Wanneer je je buiten de comfort zone begeeft is er niets zo fijn dan terugkeren naar je eigen veilige zone. Persoonlijk vind ik dat een weg die ik heel goed begrijp en die ik zelf ook vaak genoeg gebruik. Want in veiligheid is er minder onrust. Maar ook minder uitdaging en minder vernieuwing. Ofwel we zorgen ervoor dat we onze collega's duidelijk maken waar onze passie vandaan komt en hoe we het willen inzetten ofwel we zorgen ervoor dat onze collega's ons ondersteunen vanuit het idee dat we geen onzin praten en dat zij ons vertrouwen geven.

Vervolgens dan onze klanten: daar ligt inderdaad een grote uitdaging. Maar wel een uitdaging waarvan ik denk dat we die aankunnen. Moeten we inzetten op e-books zoals de Kindle of de Bebook, gaan we juist inzetten op onze meer traditionele doelgroepen en koninginnen of willen we juist een ondersteunende en vernieuwende rol gaan spelen?
Willen we trainingsinstituten gaan worden of zit het 'm echt op mijn andere belangrijke eyebevestiger van Ugame Ulearn 2009: De informatiespecialist wordt een Levensspecialist. "Librarian to Lifebrarian".
Laten we weer een groot onderdeel vormen van de leefgemeenschappen en als spil onze eigen plek gaan vinden in het verbinden. Het verbinden van mensen en van gemeenschappen.

In Overijssel zijn we al de weg ingeslagen van divere Kulturhuser. Waar mensen samen komen, daar gebeurt iets. (Ik had het filmpje graag willen embedden trouwens)

Ik ben iemand die graag met vertrouwen om me heen kijkt. Ik weiger dan ook onszelf op te geven en ervan uit te gaan dat we straks inderdaad tot de uitgestorven rassen gaan behoren. Maar ik denk wel dat we daarvoor een heel belangrijk ingrediënt moeten blijven benutten: beweging.

Nogmaals dan onze uitdagingen:
  1. Wijzelf
  2. Onze collega's
  3. Onze bazen
  4. Onze klanten

Ik denk dat wijzelf moeten blijven bewegen, blijven stretchen en daarmee onze collega's aansteken om datzelfde te doen binnen hun eigen passie zodat onze bazen niets anders kunnen dan ons vertrouwen en vrijheid geven om onze klanten te bereiken op een nieuwe spannende manier.

Pas dan komen we verder en verder.


7 opmerkingen:

Unknown zei

Mooie -en positieve- post!

Annemarie van Essen zei

dank je :)

Mark Deckers zei

Nou, ik was al heel blij met dit team, maar soms worden je verwachting nog weer overtroffen. Joepie.

Astrid zei

Heel mooi!
Een paar trefwoorden blijven bij mij na UgUl en jouw post hangen: comfort zone - feniks - change agent - lifebrarian - gidsfunctie - gemeenschap - passie - bewegen

Laat dat de gids zijn van onze vervolgstap, dan komen we vast op een mooie plek uit (en onderweg heel veel mooie dingen tegen)

susan zei

Ik kan het niet helpen. Misschien ligt dat aan mijn inlevingsvermogen, maar ik krijg alleen maar beelden van de films The Librarian. Op avontuurlijke reizen op zoek naar kennis en nieuwe schatten. Misschien heb ik nog iets te veel de strijder Anne in m'n hoofd zitten.

Erg mooi trouwens, lifebrarian...

Annemarie van Essen zei

@mark: goed om te horen.

@Astrid: na zo'n mooie post van jou kon ik alleen maar verder geïnspireerd raken toch? :)

@susan: Wij zijn ook een heel avontuurlijk stelletje! Maar je kent mijn weekend-buitenkant en mijn alledaagse avontuurlijke binnenkant. Is toch een prachtige mix voor een eigentijdse "The Librarian"!

Zilvervis zei

Beste medeblogger,

Ik ken een voorbeeld van een uitstekende muziekbibliothecaris met een verbluffende kennis. Daar mogen er wat mij betreft meer van zijn. Ik interviewde hem een tijdje geleden en herpubliceerde het verhaal vandaag op mijn blog, ditmaal voor iedereen te lezen:

http://zilvervis.net/2011/01/19/als-iemand-om-een-vivaldi-sonate-vraagt-slaak-ik-een-diepe-zucht/

.