Ik vertelde in deze post al hoe gecharmeerd ik ben van Doorbraak!door Niels Aalberts. Tegelijkertijd ben ik op dit moment meerdere titels aan het lezen. Soms een hoofdstuk, soms weer een tijdje niet en soms ademloos achtereen zoals met Doorbraak. Zo ben ik ook bezig in Easycratie van Martijn Aslander en Erwin Witteveen, een boek voor in bad, De creatiespiraal van Marinus Knoope en nog wat tussendoortitels en rapporten die zich -onder andere- op mijn IPad bevinden.
Een opmerking van Raymond Snyders via Twitter vond ik veelzeggend. Soms koop je een titel inderdaad twee keer. Op papier en daarnaast als e-book. Of als downloadbare PDF. Of ik leen het in de bibliotheek. Een keer, twee keer en daarna koop ik het toch maar.
Voor de besprekingen van Easycratie verwijs ik graag naar dit startpunt. Ook voor de link naar de gratis PDF-download die je daar kunt vinden. (Door direct op deze link te klikken open je ook de PDF)
Maar daarnaast is er ook een Easycratie-app uitgebracht. Bijzonder gelikt en prettig te lezen onderweg.
Het freemium-model is een interessant model om groepen lezers te attenderen op jouw materiaal. Zo is ook Handboek Communities gratis te verkrijgen wat Erwin Blom meer naamsbekendheid opleverde (en verder)
Juist daarom vind ik de discussie op Eerste Hulp bij Plaatopnamen interessant. Want voor elke beslissing zijn er voors en tegens te geven.
Waarom is Doorbraak! niet gratis? en weet je echt zeker waarom niet?
Ik vind beide kanten van de medaille prima. Ik wil gerust betalen voor materiaal waar ik op zit te wachten, maar ik vind het ook fijn wanneer het me wel wordt aangeboden.
Tegelijkertijd wil je dat je fans een kans krijgen. Geen probleem wanneer er materiaal voor handen is om te laten zien waarom je voor iets betaald. Bijvoorbeeld omdat het materiaal en de tijdsinvestering het waard is om betaald te krijgen.
Ik vind alleen dubbel betalen voor dezelfde content vervelend. Bij aanschaf van een hardcopy zou ik graag het e-book er bij krijgen. Juridisch misschien wat gecompliceerd, maar vast niet onmogelijk. Ik wil er zelfs wel een euro of twee voor bijbetalen voor een dergelijke combi-deal.
De mogelijkheid tot kiezen maakt dat ik vrijheid ervaar en geen beknelling.
Hier zit opnieuw de lastige positie waarin ook bibliotheken zich bevinden. Want waarom zou ik betalen voor een dienst die 'er toch moet zijn omdat de overheid betaald'.
In de eerste plaats betaald deze minder en minder. Maar daarnaast is er nog een argument om niet alles gratis te willen doen: we zijn het waard om betaald te krijgen.
We leveren bijzondere diensten voor veel groepen in de samenleving, we werken met vakkrachten die zijn opgeleid en we werken mee aan verschillende maatschappelijke doelen in onze maatschappij zoals mediawijsheid en laaggeletterdheid.
Moeten we dat allemaal gratis aanbieden? Laat staan dat we dat met de opgelegde dwingende keuzes in de komende jaren kunnen doen.
Er zit geen eind aan een discussie als deze. Wel een lijn waarover je van punt tot punt een weg kan opzoeken die juist lijkt of voelt en liever zelfs onderlegd met cijfers.
Vooralsnog voorzie ik alleen maar mooiere muziek, prachtige boeken en kunst waarvan je achterover kunt worden geblazen.
Dus we hebben best wel iets te vrezen, maar niet van de content. Verhalen blijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten