In 2020 zijn we allemaal verslaafd aan informatie, luidde de conclusie die ik her en der las. Gevolgd door de onvermijdelijke tragische conclusies die daaruit te trekken zijn.
Iedereen verslaafd in 2020
"Uit het kwalitatief VINT onderzoek blijkt dat iedereen informatieverslaafd is in 2020. “Dat heeft zowel positieve als negatieve gevolgen voor onze samenleving”, aldus Menno van Doorn, directeur van VINT."
Op Marketing Facts las ik een onderzoek van gelijke strekking.
"Voor 2020 voorziet Davis voorziet een “multibillion node, real-time sociotechnical network of humans and sensor-rich mobile devices”. Op dit Web of the World, aldus Davis, hangt alles samen met lifecycles in de echte wereld."
Het VINT Symposium van vandaag gaat verder in op hun onderzoek.
"De apparaten waarop we kunnen swipen en tappen zijn niet aan te slepen. Maar wat is het gevolg van al die nieuwe mogelijkheden? Vraagt het om wat een kleine aanpassingen en gewoon een slimme app-strategie? Of is de beweging zo fundamenteel, zijn de consequenties zo diepgaand, dat we te maken hebben met een veel belangrijkere business- en it-transformatie?"
Net zoals het boek dat er binnenkort gaat komen. Me the Media (een eerdere uitgave van VINT) is hier te downloaden.
De belangrijkste conclusie is dat iedereen in 2020 volledig verslaafd is. Informatiegedrag en gewoon gedrag zijn niet meer van elkaar te onderscheiden. Andere media stonden altijd op afstand, maar door de komst van apps staat alleen het individu centraal. Of anders gezegd, iedereen en alles wordt een medium. De auto, de koelkast, een vaas bloemen en de mens. In 2020 is er geen onderscheid meer tussen oude en nieuwe media. Er is alleen maar media. Traagheid van organisaties wordt onmiddellijk afgestraft. Daar kan de consument niet meer mee omgaan. En de veeleisende consument en medewerker zet alles in organisaties op spanning. Bij bedrijven staat niet de klant maar vooral zijn of haar gedrag centraal.
“Het mag misschien heftig klinken dat iedereen in 2020 volledig app-verslaafd is. Tegelijkertijd is het een logisch gevolg van het feit dat de laatste fysieke ‘digital nerds’ generatie dan vergrijst. In 2020 heeft iedere individu bewust of onbewust de app als verlengstuk van de zintuigen,” vervolgt de directeur van VINT.
Meer (en hele boeiende) conclusies vind je op hun website.
Maar is het zo'n opzienbarende conclusie?
We zijn al jaren informatieverslaafd.
We lazen vroeger de krant, staken ons hoofd uit het raam bij veel lawaai om te zien wat er aan de hand was en keken het 8 uur journaal alsof het heilig was.
Vervolgens lazen we twee kranten, keken we ochtendjournaal en avondjournaal (en sport op zondag) en staken we ons hoofd uit het raam bij veel lawaai om te zien wat er aan de hand was.
Nu lezen we de krant (op papier of digitaal), kijken we journaal wanneer het ons uitkomt of volgen informatiestromen die nieuws tot ons brengen en steken we ons hoofd uit het raam bij veel lawaai en checken twitter om te zien wat er aan de hand is.
Dat neemt in 2020 toe.
We zijn niet minder informatiegevoelig dan vroeger, maar hebben wel veel meer informatie tot onze beschikking.
Dat is geen nieuws op zich.
Is het als opzienbarende conclusie gebracht?
Natuurlijk, het is namelijk gekoppeld aan een symposium van VINT. Maar VINT is weer onderdeel van Sogeti. Dus een paar ronkende quotes in een persbericht zijn niet verkeerd. Maar de quotes hierboven zijn niet echt ronkend, meer pragmatisch.
Het wordt pas echt boeiend wanneer je een vergelijk maakt van de berichtgeving op andere websites.
Mijn conclusie
Informatievaardigheden en mediawijsheid kunnen we als Bibliotheken ondersteunen.
Bij Biebsearch zijn we al druk bezig samen met het onderwijs.
Heeft iemand nog een argument nodig om nut en noodzaak van Bibliotheken te onderschrijven?
Werk aan de winkel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten