Een van mijn meest favoriete momenten van de dag is het halve uur vlak voor het naar bed gaan waarin de wereld verstild lijkt en ik een laatste ronde doe langs alle sloten, deuren en vooral langs mijn twee zonen.
Volledig overgegeven aan de slaap tref ik ze aan. Soms onder, maar meestal boven de dekens diep weggezakt in totale ontspannenheid.
In het donker wonen soms enge beesten, maar ook de maan zingt er haar lied. Soms duurt een nacht veel te lang. Maar hoe dan ook is de wereld anders in het donker. Een soort sloomheid die grip krijgt op de wereld.
Vannacht zelfs een uurtje langer.
Jammer genoeg is de biologische klok van mijn beider zonen daar trouwens in de komende dagen nog niet op afgesteld....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten