Vandaag was ik op een van 'mijn scholen' en reed ik terug met een glimlach van oor tot oor. Niet zozeer vanwege het onderwerp dat er (ook) ter tafel kwam: We kwamen te spreken over loverboys problematiek. Maar wel vanwege de betrokkenheid en bezorgdheid waarover er over hun eigen leerlingen gesproken werd. Dat was me al eerder opgevallen aan onder andere de vmbo-scholen waarmee we samen werken.
Tijdens instructielessen eet ik meestal mee met de docenten en hoor ik opmerkingen als
"Heeft J. zich al bij je gemeld? Hij was te laat vanmorgen" of
"Ik heb de moeder van E. al gebeld omdat ze alweer ditendit heeft gedaan. Moeder belt me vanmiddag terug." of
"Hoe gaat het met P. bij jou in de klas? Bij mij gaat het al een heel stuk beter."
Er wordt kortom veel over leerlingen gesproken op een hele prettige en constructieve manier. Misschien helpt het dat de vreemde bibliotheek-mevrouw meekijkt, maar de gesprekken voelen niet anders dan anders.
Ook het gesprek van vanmiddag geeft zoveel positieve energie door de betrokkenheid van docenten voor hun leerlingen. De manier waarop er op zoveel kleine dingetjes wordt gelet en ook hoelang ze een leerlinge bijvoorbeeld schooltechnisch nog 'volgen'. Ook al is zo'n meiske vanwege bijvoorbeeld een loverboy-situatie al lang een breed aan de andere kant van het land geplaatst.
Maar er zijn zoveel aspecten die we met elkaar kunnen verkennen. Van technisch lezen voor praktijkonderwijs-leerlingen tot projectcollecties aansluitend bij hun projecttafelels. Of het verder verkennen van de catalogus die we aan hun eigen intranetomgeving hebben toegevoegd en waar er altijd nieuwe (content)wensen voor blijven.
Ook de praktijkonderwijs-leerlingen hebben hun eigen pas en zijn enthousiast.
Met dank aan een geweldig enthousiaste docent die het beste wil halen uit zijn leerlingen!
Of wat te denken van die ene vmbo-locatie waar het Open LeerCentrum in de vriendelijke, beleefde handen is van een geweldige medewerker die arendsogen heeft voor het materiaal en voor de leerlingen die er mee werken. Waarbij het OLC er niet alleen uitziet als gisteren in de verf gezet, maar waar leerlingen wel met respect moeten werken omdat hij het afdwingt.
Met dank aan een geweldige medewerker die het beste haalt uit zijn OLC.
Aan wie heb jij goede herinneringen vanuit je eigen schooltijd?
foto van eriwst
3 opmerkingen:
Mijn leraar geschiedenis die ik toen hartstikke jong (33) vond. Grrr, ben inmiddels zelf 4 jaar ouder. Maar hij maakte de lessen zo leuk dat je vanzelf het vak ook leuk ging vinden. Altijd knap dat iemand zoiets kan bewerkstelligen.
Naadt vele anderen denk ik nog met plezier terug aan mijn leraar Grieks, die mij veel meer bijbracht dan Grieks. Ook de liefde voor literatuur, de ban van de ring van Tolkien, waar hij regelmatig uit voorlas. Misschien hadden leraren toen de tijd om meer te doen dan alleen de stof van hun vak. Juist van de verhalen er om heen, hun levenservaringen, heb ik zoveel geleerd.
@Daniëlle Ik vind het ook knap dat iemand dat kan. Grappig dat er eigenijk altijd maar een of twee docenten in je geheugen naar boven komen drijven, vind je niet?
@Pierre Ik heb nooit Grieks als vak gehad, maar de liefde voor een eigen passie (naast het te geven vak) staat me wel bij. Volgens mij is dat nog steeds van alle tijden maar is het geen vanzelfsprekendheid.
De verhalen in de zijlijn zijn de verhalen die mij ook het meeste zijn bijgebleven.
Een reactie posten