Zelf leren is uiteindelijk door-leren

Er ligt al een paar weken een nieuwe blogkermis op me te wachten om op te reageren.

Daar ben ik al mee begonnen door hier mijn eerste reactie als tweet aan Nicole te geven. "The next level is 'er zijn en vooral blijven'. Niet omdat het een hype is,maar omdat we ook horen daar waar 'zij zijn': overal"

Maar een dergelijke stelling of vraag verdient een wat langer antwoord.
Nog even een paar highlights uit haar post:
"Wat schieten onze klanten er nu eigenlijk mee op dat wij ons suf zitten te bloggen, twitteren, ningen, hyven en ga zo maar door? Hoeveel discussies worden verkeerd opgevat, hoeveel discussies eindigen in niets concreets en hoeveel discussies worden steeds opnieuw gevoerd?

Wordt het tijd om paal en perk te stellen aan web 2.0 of is er een next level?"

Na elk level volgt een next level of geen level, heb ik wel eens het idee. Ik vind dat ik al professional dien te groeien om of mijn huidige standaard vast te houden of moet doorgroeien naar dat nieuwe niveau. Stilstaan is achteruitgang is mijn idee toch wel enigszins. Dat wil niet zeggen dat er geen honderdduizend verschillende groeipaden zijn aan te wijzen. Wat voor de een werkt, werkt voor de ander niet.

Goed, tot zover de dooddoeners.

De realiteit is dat er maar een beperkte groep mensen zich "suf zitten te bloggen, twitteren, ningen, hyven en ga zo maar door". Maar omdat je deel uitmaakt van zo'n groep voelt dat natuurlijk geheel anders. Er is nog een grote inhaalslag te maken. Vooral omdat we als bibliotheken gaan inzetten (met veel, heel veel vernieuwingsgeld) op de digitale bibliotheek met Peter van Eijk als opperdigitalebibliotheker. Dat geeft in ieder geval aan dat er meer dan maar een klein groepje bibliothecarissen bezig is met digitalisering, media en webactiviteiten.

Daarnaast speelt er nog zoals als persoonlijke ontwikkeling mee. Iedere medewerker heeft recht op zelfontwikkeling. Tenmiste, dat is mijn persoonlijke visie. Door persoonlijke groei groeit een organisatie namelijk ook als geheel. Een persoonlijk rendement wordt omgezet in bedrijfsrendement of bedijfskwaliteit. Tenminste, dat is een ideaalplaatje.
Maar ook hier spelen natuurlijk andere sentimenten mee. Wat doe je ermee voor jezelf en wat is voor bedrijfsgroei. Dat ligt in veel webvaardigheden wat gemengd. Maar ongelooflijk belangrijk is het gedeelte waarin je leert van elkaar en door elkaar. Door het plaatsen van mijn gebruikte presentaties online, zorgt iemand anders er weer voor dat deze beter en beter worden en inspireer ik weer een derde om zijn of haar presentatie wat anders vorm te geven.

Kennis delen zonder er direct iets voor terug te willen zien maakt dat je minder gierig omgaat met je eigen kennis en ervaringen. Samen delen maakt dat ik sterker ben en sterker wordt in mijn vak en ook in mijn eigen persoonlijke ontwikkeling.

The next level is wat mij betreft dan ook vooral gericht op het delen van informatie en bronnen zonder er direct wat tegenover te willen zien verschijnen. Een poule van al dit soort kenniswerkers zorgt ervoor dat er producten ontstaan die onze klanten misschien nu nog niet perse van ons willen of verwachten, maar die ons uiteindelijk springlevend gaan houden.

De truc is wat mij betreft gericht op het zelf ervaring opdoen om het vervolgens met enthousiasme te kunnen hergebruiken richting onze klanten in de vorm van toepassingen of hulp die zo simpel lijkt dat zij niet realiseren hoeveel energie dat ons uiteindelijk gekost heeft.
Waar improviseren vooral kan wanneer je tot de tanden toe bent voorbereid of ingespeeld op een onderwerp, zo leidt web2.0spielerij er toe dat een groep van ons onze gebruikers relatief eenvoudig richting 'the next level' weet te krijgen.

foto by Isobel T