Ik mis je

 

Vandaag is je verjaardag. Het verdrietige is, dat we in het jaar niet alleen je geboortedag herdenken, maar ook je sterfdag. Dat je er niet meer bent.

Hoe mooi het buiten is. De zon schijnt en kleurt de dag.

Ik mis je.

Er zijn de nodige nieuwe huisjes, glijbanen, bedden, bedstees , klokken en kastjes gemaakt. Maar zonder jouw ogen en handen die voelden en meedachten.

"Ach, Jan, zou je niet..."

Ik mis je.

Hoe ik telkens in mijn stem en mijn zinnen jou hoor. Hoe ik meer en meer daarin op jou ga lijken. Hoe je me gevormd hebt, me hebt laten zien wie ik zou willen zijn. En soms ook niet.

Ik mis je.

Hoe je dichtbij bent. Dat moet wel. Ik wil dat niet anders denken.

Ik mis je.

Hoe zwaar het leven was voor je. Met maar zo weinig energie. En hoe je dan toch in mijn oh zo zwarte dagen er voor mij, ons was. Hoe je letterlijk de gezinswas mee mijn huis uitnam en hoe ik alles gestreken terug kreeg. Omdat ik het echt niet kon. Jij wel, op pure wilskracht.

Ik mis je.

Zolang we over je praten en aan je denken ben je er nog. Ben je uit de tijd en in mijn hart.

Ik mis je.