"Als je een vakman wil worden moet je fouten kunnen maken. En als je de fouten zelf kunt herstellen? Dan ben je een vakman."
In de komende tijd mag ik twee studenten aan het werk zien met een opdracht die ze hebben gekregen. Het is leuk om met jonge mensen na te denken over datgene wat we aan het doen zijn en hoe zij daar met hun ogen naar kijken. Mark Deckers heeft daar al menig stuk over geschreven.
Ergens onderweg wordt je werk je vak: word je vakman. Ga je houden van datgene wat je doet.
Of niet natuurlijk en dan is het vooral de weg naar iets anders wat je rest. Het mooie van werken is dat we, wanneer we onze angst voor onzekerheid opzij kunnen zetten er eigenlijk een hele wereld voor ons open ligt. Voor sommigen in ieder geval. Voor anderen begon het op hun 15e en zijn ze na 70 jaar werken nog steeds gelukkig in hun vak.
Een vakman kun je herkennen aan heel veel dingen en in ieder geval aan goed werk. Maar ook aan liefde voor zijn of haar vak, voor de manier waarop men in de vakantie op zoek gaat naar iets van van je eigen werk (mijn man wijst me bijvoorbeeld op meetspijkers en vliegschijven) en aan een ondefinieerbare glans die je ziet wanneer iemand over zijn vak vertelt.
Zoals deze fietsenmaker die met een paar prachtige zinnen inhoud geeft aan zijn vak.
Maar vooral die ene zin: "Als je een vakman wil worden moet je fouten kunnen maken. En als je die fouten zelf kunt herstellen? Dan ben je een vakman."
via froot
1 opmerking:
Mooi bericht. Past helemaal bij hoe ik me op dit moment voel.
Groeten,
Ingrid
Een reactie posten