"Voel je je hier nooit eenzaam?" vroeg zij. Windstil schudde zijn hoofd.
"Ik heb mijn boeken en de rozen, die beter gezelschap zijn dan mensen. Neen, eenzaam voel ik mij nooit."
"Het is allemaal heel eigenaardig," sprak het meisje.
"Eigenlijk zou ik je wel honderd dingen tegelijk willen vragen. Slaap je bijvoorbeeld net als een gewoon mens, en eet je en drink je ook?" Windstil knikte.
"En waar woonde je heel, heel lang geleden, toen er in dit slot nog mensen leefden?"
"In allerlei afgelegen streken van de wereld," antwoordde Windstil, die geduldig bleef onder al haar vragen.
..[verder].....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten