by
Ik begon me al ernstig zorgen te maken over mijn eigen welbevinden toen ik dit bericht langs zag komen. Naast de hartaanvallen, de ernstige gezondheidsklachten en ga zo maar door zou ik dus ook nog eens op weg zijn naar een volgende catastrofe. Maakt bloggen soms crimineel gedrag in de mens wakker?
Nee.. het is veel erger dan dat.
Opeens word ik weer met mijn neus op de feiten gedrukt dat wij het hier maar goed hebben met elkaar. Tot op zekere hoogte kan ik zeggen wat ik wil zonder dat daar (lichamelijke) consequenties aan verbonden zijn. Maar voor heel veel mensen op deze wereld geldt deze voor mij zo gewone situatie niet.
In 2007 zijn wereldwijd zeker drie keer zoveel bloggers gearresteerd als het daar daarvoor.
Natuurlijk is het zo dat er ook in de laatste drie jaar meer bloggers zijn gekomen. Maar ook de positie die bloggers in de huidige maatschappij innemen is anders dan een aantal jaar terug. Er wordt meer naar hun geluisterd en daarnaast zijn ook de technische middelen voor de 'gewone man' toegenomen en is de kans dat een blog gelezen wordt groter. Dus is de kans op rellen en stemmingmakerij ook groter.
Online activisten – het gaat niet alleen om mensen met een weblog – worden steeds vaker opgepakt.
Ik raad je aan om het online artikel van NRC te lezen. Ook de link naar de andere artikelen over internetvrijheid zijn de moeite meer dan waard. Het zijn geen prettige verhalen. Maar wel verhalen die meer vertellen over de andere kant van onze medaille.
Het toeval wil, dat ik ook net het boek 'Wij zijn Iran: de jonge Iraanse weblogscene' aan het lezen ben. Geschreven door Nasrin Alavi. Uitgegeven in 2005 en uiteindeijk in 2007 ook in het Nederlands verschenen. Een indrukwekkende verzameling verhalen, blogs en andere schrijfsels uit Iran en over Iran door de ogen van weblogs.
De wereld is geen sprookje. Maar soms zou dat wel eens fijn zijn.
2 opmerkingen:
Het is wel een goede representatieve kaart voor waar de vrije meningsuiting van kracht is. Ik had wel verwacht dat het in Afrika toch iets erger zou zijn dan bij ons, maar dat valt blijkbaar goed mee. Al is dat waarschijnlijk omdat het er niet zo verspreid en toegankelijk is als in andere gebieden. Want met landen als Zimbabwee kan je toch moeilijk zeggen dat er alles koek en ei is.
Het kan natuurlijk ook zo zijn dat het daar minder goed kan worden onderzocht.
Omdat het bijvoorbeeld toch al een gebied is waar minder digitaal gebeurd, maar ook omdat het een gebied is met heel andere ongeschreven regels dan in onze westerse (en ook oosterse) samenleving.
Een reactie posten