Pages

zondag 11 mei 2008

Moederdag 2008: thuis in moeders armen


Marina zette me op het pad. En zelf postte ze er hier ook over. En hierboven zie je de flickrgroep die in het leven is geroepen.

Mijn moeder is mij bijzonder lief en pas sinds ik zelf kinderen heb begrijp ik hoe moeilijk het wel niet moet zijn geweest om mij groot te krijgen. Opvoeden is een hele klus.

Ze heeft me veel meegegeven en ik heb veel van haar geleerd. Met vallen en opstaan groot gegroeid, maar altijd kind gebleven. Dat mag ik nog. En daar ben ik heel dankbaar voor. Het kind van mijn ouders zijn en me daar ook nog kind voelen. Maar ook de moeder van mijn kinderen zijn en genieten van alles wat zij als (groot)ouders ook aan mijn kinderen meegeven. Vooral je geliefd voelen. Dat vind ik zo knap. Dat mijn moeder me altijd het gevoel geeft dat ik geliefd ben. Dat wil ik ook graag overdragen op mijn kinderen.
thuis

De mooiste spreuk die ze me eens heeft meegegeven staat me in mijn hart gegrift:
Er zijn twee legaten die je je kind kunt meegeven. Wortels om te groeien en vleugels om uit te slaan.

Maar daarnaast heb ik nog een prachtig document wat ik koester. Voor mijn 28ste verjaardag heeft ze mij een zelf geschreven boek gegeven met haar herinneren, gedachten, wensen en antwoorden op vragen die ik haar ooit eens in brieven heb geschreven. Een document wat ik koester. Het geeft zo'n bijzondere inkijk in haar leven, in haar wensen en verwachtingen.
Een stukje uit het begin:
"Een Zondagskind ben je! Daarom schrijf ik dit met een gele pen. Geel, de kleur van de zon. Geboren op een zondag. Voor mijn gevoel is er nog nooit een kind zo intens gewenst als jij toen. Dat lijkt me een goed gevoel om te weten. Dat je welkom bent op deze wereld. Dat er een veilig nest is waar je gelukkig mag leven. Voor velen is het zo anders.
Voor jou mijn zondagskind."

en wat verderop:
"Vroeger als kind, dan denk ik aan:
De koude winter
Schaatsen op het ondergelopen weiland
Wasgoed op hoge waslijnen in de achterkamer
Lekker zitten bij de hete kachel
Huisje spelen onder de tafel
Moeder vaak ziek
De pensioengasten die we elke zomer hadden
Met mijn vader 1e paasdag 's avonds naar de motieweg en dan op zijn schouders kijken naar de paasvuren
Onze kippetjes in de ren
In het voorjaard de mooie weilanden met de vele vele bloemen..
Zaterdagsmorgens, eigenlijk elke morgen, de melkwagens met melkbussen op weg naar de melkfabriek.
Vaak denk ik terug aan het dorp van toen"

Mijn herinneringen aan mijn kindertijd voelen ook veilig. Veilig omringd door mijn ouders, zus, grootouders en alle buren, vriendjes en familie. Noaberschap staat bij 'ons' nog hoog in het vaandel. Dat is al een post op zich waard.

Moederdag 2008. Ik hoop dat er nog vele, vele mogen volgen.

5 opmerkingen:

Kirsten kladdert zei

Warm. En mooooooooi!
't Was een goed idee van Marina. ;)

Marina Noordegraaf .... zei

Ontroerend, zondagskind!

Daniƫlle zei

Lief hoor!

Anoniem zei

Prachtig verhaal!

Ik heb zelf nu ook eindelijk wat geschreven over mijn moeder. Beter laat dan nooit?! Het is niet zo ontroerend als dat van jou, maar geeft wel een klein kijkje in mijn keuken.

susan zei

Hey Zus,

Eindelijk gelezen en maar goed ook. Mooi beschreven en o zo waar!

Groetjes, susan

.